ارزیابی کیفیت زندگی شهری دربافت فرسوده و برنامه ریزی شده (مطالعه موردی: منطقه 12 (محله سنگلج) و منطقه 2 (محله شهرک غرب))

شاخص امروزه پیشرفت یک اجتماع، کیفیت زندگی است که دربرگیرنده مهمترین عواملی است که شرایط زندگی در جامعه و رفاه شخصی افراد را تعیین می کند. به عبارتی کیفیت زندگی یک مفهوم وسیع است و بصورت پیچیده ای با سلامت جسمانی، وضعیت روانشناختی، میزان استقلال، روابط اجتماعی و بارهای شخصی فرد و همچنین ارتباط او با عوامل محیطی برجسته است. مفهوم انتزاعی که ارزش واقعی شناخت این مفهوم، ما را در جهت دادن به سیاست ها و برنامه ریزی های شهری و توسعه پایدار انسانی یاری می کند. هدف این پایانامه سنجش کیفیت زندگی شهری در بافت های فرسوده شهری و برنامه ریزی شده و ارائه راهکارهای مناسب جهت ارتقاء شرایط کیفی این مناطق می باشد. بر همین اساس، سعی شده که با شناخت مفهوم کیفیت زندگی شهری و بررسی ادبیات نظری، رویکردها و تجربیات جهانی، شاخص ها و معیارهای تأثیرگذار بر میزان کیفیت زندگی این گونه بافت ها شناسایی گردد. شاخص های مورد سنجش در این تحقیق با نگاه ذهنی به کیفیت زندگی شهری که محصول ادراک فردی از محیط زندگی خود می باشد، درچهار شاخص اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی طبقه بندی شده است. محدوده مورد مطالعه، محله سنگلج به عنوان یک بافت فرسوده در منطقه ی12و محله شهرک غرب به عنوان بافت برنامه ریزی شده واقع در منطقه 2 کلانشهر تهران می باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و توسعه ای و به لحاظ روش انجام تحقیق، توصیفی و تحلیلی می باشد. واحد تحلیل در این تحقیق افراد 15 سال به بالا می باشند. بر همین اساس، تعداد 760 پرسشنامه تهیه و به روش نمونه گیری سیستماتیک توزیع گردید. در نهایت، اطلاعات استخراج شده از پرسشنامه ها، با استفاده از آزمون از آزمون ناپارمتری آماری u من ویتنی برای سنجش میزان رضایتمندی از شاخص های کلیدی کیفیت زندگی و از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه برای تعیین رابطه معناداری میان متغیرهای فردی (سن، جنس، تحصیلات و مدت اقامت و مالکیت مسکن) و درک از کیفیت زندگی در محیط نرم افزار (spss)استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد کیفیت شاخص های کلیدی کیفیت زندگی در هردو بافت فرسوده و برنامه ریزی شده رضایت بخش نمی باشد. همچنین مشخص گردید که درک از کیفیت زندگی شهری با سه متغیرسن، تحصیلات و مدت اقامت رابطه معناداری را نشان می دهد.